Eugeniusz GODZIEJEWSKI (nr krzyża: 4935)

Urodził się 17 XII 1885 r. w majątku Barańsk, w guberni mohylewskiej jako syn Michała i Kamili z domu Abakanowicz (lub Awakanowicz).

Wykształcenie: do szkoły realnej uczęszczał w Mohylewie (matura w 1906 r.). Na studia przybył do Lwowa, gdzie kształcił się na Politechnice.

W czasie studiów wstąpił do Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej, był członkiem Związku Walki Czynnej i „Strzelca”. Po rozpoczęciu I wojny światowej, 7 VIII 1914 r.  wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo dowodził plutonem, a od 15 I 1915 r. kompanią w 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich. W październiku 1914 r. mianowany chorążym, w czerwcu 1915 r. podporucznikiem, w listopadzie 1915 r. porucznikiem, w grudniu 1916 r. kapitanem, a 19 X 1918 r. majorem. W czasie walk w Legionach dowodził plutonem a potem kompanią. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht). W momencie upadku państw zaborczych sprawował dowództwo II batalionu 1 Pułku Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej w listopadzie 1918 na czele dowodzonego przez siebie oddziału wziął udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie.

W momencie rozpoczęcia formowania oddziałów Wojska Polskiego 1 Pułk Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej przemianowany został na 7 Pułk Piechoty Legionów. Po wybuchu wojny polsko-czechosłowackiej jego batalion został wysłany w ramach posiłków dla Front Śląski, gdzie dotarł w trakcie bitwy pod Skoczowem 30 I 1919 r. Już w marcu 1919 r. skierowany został na front ukraiński, gdzie walczył w rejonie Sądowej Wiszni. Uczestniczył następnie w pierwszych walkach z bolszewikami. Czasowo, od 15 VIII do 2 IX września 1919 r. dowodził 9 Pułkiem Piechoty Legionów. Następnie przesunięty do pracy sztabowej był przydzielony do dowództwa Okręgu Generalnego Lwów, a potem Poznań.

Po zakończeniu wojen o granice pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Po weryfikacji był podpułkownikiem ze starszeństwem z dnia 1 IV 1920 r., a następnie awansował na pułkownika ze starszeństwem z dnia 15 VIII 1924 r. Dowodził 85 Pułkiem Strzelców Wileńskich (od 23 XII 1921 r.). W 1923 r. przeniesiony na analogiczne stanowisko w 70 Pułku Piechoty w Pleszewie. 31 VII 1927 r. wyznaczony został na stanowisko dowódcy 4 Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza z dowództwem w Czortkowie (później zmieniono nazwę tej jednostki na Brygada KOP „Podole”). Funkcję tę pełnił do 19 VI 1931 r., kiedy to otrzymał dowództwo 19 Dywizji Piechoty w Wilnie. W opinii marszałka Józefa Piłsudskiego wygłoszonej w czasie oceny przed jego mianowaniem na stopień generała został scharakteryzowany następująco: Pułkownik Godziejewski ma: le bon sens, qui commande [zdrowy rozsądek, który rozkazuje - przyp. S.K.]. Są to słowa Napoleona i ten właśnie zdrowy spokojny rozsądek ma pułkownik Godziejewski. Dalej jest u niego staranność pracy – nadzwyczajna. W tym roku jeszcze raz zbadałem jego pracę i nie znajduję wyznam panom, pogorszenia. Staranność – znacznie wyższa niż przeciętna (…). Awans do stopnia generała brygady otrzymał ze starszeństwem z dnia 1 I 1934 r. W 1936 r. otrzymał przeniesienie na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie.

Zmarł dnia 25 V 1938 r. w Grodnie.

Był żonaty. Miał dwoje dzieci.

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Orderem Odrodzenia Polski IV kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz Krzyżem za Obronę Śląska I kl.

Wybrana bibliografia: 

CAW, Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.167,

Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, s.

Kosk Henryk Piotr, Generalicja polska: popularny słownik biograficzny, t. 1 A-Ł, Pruszków 1998. s. 155,

Książnica Cieszyńska. Elektroniczny słownik biograficzny Śląska Cieszyńskiego http://www.slownik.kc-cieszyn.pl/index.php/online,591/ [dostęp: 21 VII 2018].

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 3423 (Dz. Pers. nr 43/1921).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Eugeniusza Godziejewskiego:

Dnia 30 stycznia 1919 r. gdy major Godziejewski wyładowywał swój do pomocy na Śląsk przybyły bataljon 7 ppL do Skoczowa, nadeszła wiadomość, że nieprzyjaciel przerwał naszą linję obronną na wzgórzu 340 – wydany rozkaz przeze mnie kontratakiem odebrać to wzgórze wykonał ten bataljon przy współudziale arylerji, która również dostała rozkaz ten kontratak przygotować tak sprawnie, że w przeciągu dwóch godzin wzgórze 340 było napowrót w naszym ręku.

Oprócz tego major Godziejewski widząc, że nieprzyjaciel manewrowym ruchem zamierza własne skrzydło z lewej flanki okolić ugrupował swoje siły tak skutecznie, że mógł się aż do późnej nocy bronić. Tym sprawnym czynem jako - też dobrym przykładem przyczynił się skutecznie do końcowego pobicia Czechów. 

CAW, Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.482.167