Józef GREŃ/GRYŃ (nr krzyża: 2367)

Urodził się 12 II 1900 r. w Ustroniu jako syn Pawła i Anny z domu Chraścina.

Wykształcenie: szkoła ludowa w Ustroniu.

Po ukończeniu nauki podjął pracę praktykanta handlowego w Trzyńcu, a potem był czeladnikiem kowalskim w Fabryce Śrub i Wyrobów Kutych Brevillier i Urban w Ustroniu (powszechnie nazywanej Kuźnią).

W czasie I wojny światowej wcielony został do armii austro-węgierskiej. Od 6 I 1917 r. służył w 31 Pułku Strzelców (6 kompania II batalionu), skierowany został na front włoski, gdzie walczył m.in. nad rzeką Piavą.

W listopadzie 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego i służył w 11 kompanii III Batalionu 10 Pułku Piechoty Ziemi Cieszyńskiej. Z batalionem tym wyruszył 8 I 1919 r. na front ukraiński do Małopolski Wschodniej (do okresu służby wojskowej zaliczono mu czas od 4 XI 1918 r. do 11 XI 1919 r.). W listopadzie zdemobilizowany do prac plebiscytowych na Śląsku Cieszyńskim, należał do Tajnej Organizacji Wojskowej (w dokumentach podano okres od 15 XI 1919 r. do 31 VII 1920 r.). Po zakończeniu walk o granice objął piętnastohektarowe gospodarstwo rolne jako osadnik wojskowy w miejscowości Horka w powiecie nieświeskim.

W czasie II wojny światowej znalazł się na terenach okupacji sowieckiej. W lutym 1940 r. aresztowany i zesłany z żoną w głąb ZSRS (do obłasti archangielskiej), zwolniony 11 IX 1941 r. na tym ślad po nim się urywa.

Był żonaty, prawdopodobnie bezdzietny.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl., Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.1-70.

Baza „Indeks represjonowanych” https://indeksrepresjonowanych.pl/int/wyszukiwanie/94,Wyszukiwanie.html [dostep 18.08.2018]

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza  LDok. 2861 z dnia 18 IV 1921 r. (Dz.Pers. nr 16/1921).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Józefa Grenia:

Ożywiony miłością Ojczyzny i przejęty najlepszymi chęciami wzbogacał chociaż małymi, ale coraz to nowymi czynami Ojczyznę i szczególnie odznaczył się pod Porzeczem Lubieńskim, gdzie broniącemu się nieprzyjacielowi wyrwał z rąk kulomiot, 22 V 1919 r. w ataku pod Iłowem, gdzie skoczył do rowu przez Ukraińców obsadzonego i ogniem ich stamtąd wypłoszył, 13.8.1919 r. w ataku na Borowicę Małą, gdzie w walce wręcz położył kilku przeciwników. Jako ordynans baonu nie zawiódł nawet w najtrudniejszych warunkach wojny, przeciwnie nie było ani jednego ataku lub szturmu, w którymby on pierwszy na wroga się nie rzucił.

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.1-70