Franciszek ŚLĘCZKA (nr krzyża 6425)

Urodził się 14 VIII 1895 r. w Rychwałdzie jako syn Jakuba i Klary.

Wykształcenie: do 1914 r. zdołał ukończyć sześć klas Polskiego Gimnazjum Realnego im. J. Słowackiego w Orłowej, maturę zdał we Lwowie w 1921 r.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich 14 VIII 1914 r. i został przydzielony do 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich, do 2 kompanii, gdzie wkrótce został mianowany sekcyjnym (kapralem). 16 XII 1914 r. odniósł ranę w bitwie pod Maksymcem i znalazł się na leczeniu w szpitalu. Po wyzdrowieniu został przydzielony z dniem 2 VI 1915 r. do 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i otrzymał awans na plutonowego. Ponownie został ranny 6 VII 1916 r. w czasie bitwy o Polską Górę w trakcie wielkiej ofensywy rosyjskiej. Leczenie szpitalne trwało do września. W okresie od 30 VIII do 10 XII 1916 r. uczestniczył w trzymiesięcznym kursie oficerskim w Dęblinie zorganizowanym przy 6 Pułk Piechoty Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym, w dniu 26 IX 1917 r. wcielony został do 58 Pułku Piechoty armii austro-węgierskiej. 30 VII 1918 r. przeniesiony do cieszyńskiego 100 Pułku Piechoty.

Jesienią 1918 r. przebywał w cieszyńskim garnizonie i w wyniku przewrotu dokonanego przez polskich oficerów formalnie z dniem 1 XI 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego w Cieszynie i został przydzielony do 31 Pułku Strzelców, wkrótce przemianowanego na 10 Pułk Piechoty Ziemi Cieszyńskiej. W dniu rozpoczęcia walk po ataku wojsk czechosłowackich na Śląsk Cieszyński 23 I 1919 r. dostał się do niewoli, z której powrócił do 10 pułku 23 II 1919 r. W dniu 30 V 1919 r. został przeniesiony do 1 Pułku Piechoty Legionów i przydzielony do szkoły podoficerskiej. Z dniem 30 XII 1919 r. został zdemobilizowany i skierowany do prac w planowanym plebiscycie na Śląsku Cieszyńskim. Był zaangażowany w działania Tajnej Organizacji Wojskowej. W dniu 18 VIII 1920 r. zgłosił się Baonu Ochotniczego Ziemi Cieszyńskiej, który później przekształcony został w batalion zapasowy 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie. Formalnie w składzie tego pułku od 1 II 1921 r. w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dnia 9 III 1919 r.

Awans do stopnia kapitana otrzymał ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1924 r. W tym też roku objął funkcję oficera informacyjnego (wywiad) Dywizji Górskiej (od 1925 r. przemianowanej na 21 Dywizję Piechoty Górskiej). Z dniem 23 V 1927 r. przeniesiony został do 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu (odpowiedzialny za Przysposobienie Wojskowe). Z dniem 28 I 1928 r. formalnie przydzielony do Kadry Oficerów Piechoty, pozostawał w dyspozycji Oddziału II Sztabu Generalnego (formalne przydziały jako oficer dyspozycyjny w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych i Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1928-1932). W 1932 r. odbył kurs doskonalący dowódców baonów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, służył wówczas w 73 Pułku Piechoty w Katowicach (1932-1933), następnie przeniesiony do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach (1933-1934). Następne przydziały wiązały się ściśle z działalnością Oddziału II (wywiad). Mianowany oficerem do spraw dywersji pozafrontowej (od 1934 r.), potem kierownik komórki wywiadu w Wolnym Mieście Gdańsk. Od 1937 r. Inspektor Straży Granicznej w Cieszynie. Zapewne późną jesienią 1938 r. (po akcji Zaolziańskiej) przeniesiony na stanowisko oficera do spraw dywersji pozafrontowej w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie.

We wrześniu 1939 r. w stopniu podpułkownika, w sztabie generała Józefa Olszyny-Wilczyńskiego. Uniknął niewoli sowieckiej. Już w październiku 1939 r. objął dowództwo Okręgu Służby Zwycięstwu Polski w Białymstoku. Później przeniósł się do Krakowa (mieszkał w Bieżanowie), prowadził działalność konspiracyjną pod pseudonimem Krak. Przypadkowo aresztowany 15 I 1943 r. pod fałszywym nazwiskiem Franciszka Kowalewskiego, nierozpoznany przez Niemców, skierowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tam umarł/zginął 22 II 1943 r.

Był żonaty, miał dzieci.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. TAP 1769/89/4965,
Rocznik Oficerski 1923, 1924, 1928, 1932,
Buława Edward, Egzamin wobec Polski, Cieszyn 1998, s. 195,

Długajczyk Edward, Polska konspiracja wojskowa na Śląsku Cieszyńskim w latach 1919-1920, Katowice 2005, s. 261,

Książnica Cieszyńska. Elektroniczny słownik biograficzny Śląska Cieszyńskiego http://www.slownik.kc-cieszyn.pl/index.php/online,591/ [dostęp: 21 VII 2018].

Informacje pochodzące od syna Kazimierza Ślęczki na forum internetowym http://www.dws-xip.pl/PW/bio/s33b.html [dostęp: 18 VIII 2018].

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 12190 z dnia 17 V 1922 r. (Dz. Pers. nr 3/1923).

W zasobach CAW nie zachował się wniosek o nadanie krzyża Virtuti Militari Franciszkowi Ślęczce.