Henryk BRZEZOWSKI (nr krzyża: 3031)

Urodził się 22 IV 1879 r. w Morawskiej Ostrawie jako syn Franciszka, inżyniera, dyrektora kopalń Kolei Północnej i Marii z domu Pfleger.

Wykształcenie: szkoła ludowa w Morawskiej Ostrawie, Niższa Szkoła Realna w Morawskiej Ostrawie, Szkoła Kadetów w Mährisch Weisskirchen (obecnie Hranice na Morawach), Akademia Wojskowa w Wiener Neustadt.

Zawodowy oficer kawalerii armii austro-węgierskiej. Awans do stopnia oficerskiego otrzymał 1 VIII 1899 r., na porucznika – 1 V 1905 r., na rotmistrza – 1 V 1913 r., na majora – 1 XI 1918 r. Zawodową służbę w armii austro-węgierskiej rozpoczynał w 2 Pułku Ułanów. W 1913 r. powołany został do Akademii w Wiener Neustadt, gdzie pełnił funkcję kierownika wyszkolenia kawalerii. Z chwilą wybuchu I wojny światowej odwołany do macierzystego 2 Pułku Ułanów, gdzie powierzono mu funkcję dowódcy 2 szwadronu. Na froncie od 6 VIII 1914 r. do połowy 1917 r., kiedy to sierpniu tego roku odwołano go ponownie do Akademii w Wiener Neustadt. Uczestniczył m.in. w zdobyciu Bukaresztu (6 XII 1916 r.).

6 XI 1918 r. zgłosił się do służby w Wojsku Polskim. Uczestniczył w formowaniu 8 Pułku Ułanów w Krakowie. Od początku 1919 r. powierzono mu funkcję zastępcy dowódcy 8 Pułku Ułanów, a od 8 X 1919 r. do 13 VIII 1920 był dowódcą tego pułku. W tym dniu awansował na stanowisko dowódcy 7 Brygady Jazdy, którą dowodził m.in. w bitwie z 1 Armią Konną Siemiona Budionnego pod Komarowem (30-31 VIII 1920 r.). Nominację do stopnia podpułkownika otrzymał z dniem 1 II 1920 r. W okresie pokojowej reorganizacji armii w 1921 r. przeniesiono go do Grodna na stanowisko dowódcy 4 Brygady Jazdy, a od 1922 r. na dowódcę 5 Brygady Jazdy w Krakowie. We wrześniu tego roku awansował do stopnia pułkownika. Przeszedł w stan spoczynku 31 I 1928 r. Jako emeryt pracował w firmie Robur w Katowicach, gdzie mieszkał do 1939 r., kiedy przeniósł się do Krakowa.

Losy w czasie II wojny światowej nieznane.

Zmarł 21 (24) X 1964 r. w Krakowie, pochowany został na Cmentarzu Salwatorskim. Pośmiertnie, w dniu 11 XI 1969 r., Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej na Uchodźstwie August Zaleski awansował go do stopnia generała brygady.

Był żonaty, miał dwoje dzieci.

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, francuską Legią Honorową, Orderem Gwiazdy Rumunii (III kl.).

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.66,

Schematismus für das k. u. k. Heer und für k. u. k. Kriegs-Marine für 1903, 1904, 1908, 1909, 1911, 1913, 1914,

Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, s.

Kosk Henyk Piotr, Generalicja polska: popularny słownik biograficzny, t. 1 A-Ł, Pruszków 1998, s. 79.

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 3101 z dnia 30 VI 1921 r. (Dz. Pers. nr 27/1921).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Henryka Brzozowskiego nie zachował się w zbiorach CAW.