Stanisław Kostka MILLER (nr krzyża: 120)

Urodził się 6 XI 1881 r. w Chrzanowie jako syn Bernarda i Gabrieli z domu Lineker.

Wykształcenie: uczeń szkoły realnej w Krakowie, następnie w kształcił się w szkołach kadetów w Kismarten (Węgry) i Mährisch Weisskirchen (obecnie Hranice na Morawach, matura w 1899 r.). W latach 1900-1903 studiował w Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu. Zawodowy oficer armii austro-węgierskiej, kolejne awanse otrzymywał: 18 VIII 1903 r. – podporucznik, 1 V 1908 r. – porucznik, zdecydowaną większość pokojowej kariery odbył w Krakowie w 3 Pułku Artylerii.

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 r. otrzymał awans na kapitana i został skierowany na front wschodni (rosyjski, potem rumuński). Dowodził baterią, potem dywizjonem artylerii, pracował w sztabie 72 Brygady Artylerii.

W Wojsku Polskim służył od 1 XI 1918 r. najpierw organizując Batalion Akademicki w Krakowie. Od 1 XII 1918 r., zgodnie ze swym wykształceniem wojskowym, uczestniczył w formowaniu 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Krakowie. Po wybuchu wojny polsko-czechosłowackiej jako dowódca dywizjonu wysłany został na Śląsk Cieszyński i mianowany dowódcą artylerii Frontu Śląskiego (25 I 1919 r.). Od marca 1919 r. walczył na froncie ukraińskim, potem bolszewickim. Od kwietnia 1919 r. objął dowództwo 1 Pułku Artylerii Ciężkiej.  W lipcu tego roku awansował na majora.  Od sierpnia 1919 r. do marca 1920 r. skierowany na Front Litewsko-Białoruski. Objął wówczas dowództwo nad 3 Pułkiem Artylerii Polowej. W kwietniu 1920 r. ponownie awansował na podpułkownika. Od lipca 1920 r. walczył na Froncie Południowym. 9 IX  1920 r. objął dowództwo III Brygady Artylerii. 

Po zakończeniu wojen o granice pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Od października 1921 r. był dowódcą 27 Pułku Artylerii Polowej we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1922 r. został zweryfikowany w stopniu pułkownika.  Od maja 1924 r. pełnił obowiązki zastępcy szefa III Departamentu Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W 1927 r. ukończył kurs wyższych dowódców artylerii i otrzymał przydział na stanowisko Szefa Artylerii w Dowództwie Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi. Z dniem 1 I 1930 r. mianowany został generałem brygady. W latach 1935-1937 był Komendantem Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, a następnie w latach 1937-1939 generałem do prac artyleryjskich w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych.

W Kampanii Wrześniowej powierzono mu funkcję naczelnego dowódcy artylerii Naczelnego Dowództwa.??? Czy WP

18 IX 1939 r. przekroczył granicę rumuńską i został internowany. Zbiegł i przedostał się do Palestyny gdzie trafił do tzw. 2 Grupy, pozostając bez przydziału.

Po II wojnie światowej pozostał na emigracji i mieszkał w Londynie.

Zmarł 10 II 1963 r., pochowany został w Krakowie.

Był żonaty, miał dwoje dzieci.

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl., Orderem Odrodzenia Polski III i IV kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, orderem Legii Honorowej.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.386,

Schematismus für das k. u. k. Heer und für k. u. k. Kriegs-Marine für 1903, 1904, 1908, 1909, 1911, 1913, 1914,

Polski słownik biograficzny, t. 21, red. nacz. Emanuel Rostworowski, Wrocław i in. 1976, s. 232-233,

Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, s.
Kosk Henryk Piotr, Generalicja polska: popularny słownik biograficzny, t. 2 M-Ż, Pruszków 2001, s. 32-33,

Książnica Cieszyńska. Elektroniczny słownik biograficzny Śląska Cieszyńskiego http://www.slownik.kc-cieszyn.pl/index.php/online,591/ [dostęp: 21 VII 2018].

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 2642 z dnia 17 V 1921 r. (Dz. Pers. nr 21/1921).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Stanisława Millera:

We wszystkich bojach zaczynając od Chyrowa prowadzi pułk artylerji z pełną brawurą, energią i poświęceniem. Szczególną brawurą odznaczył się w bojach nad Berezyną, gdzie częstokroć osobistym wpływem i pracą prowadził pułk do zwycięstwa.

W ciężkich walkach pod Równem i Łuckiem zawsze pełen odwagi, dawał przykład swoim podkomendnym.

W bojach pod Zwiahlem i Hrubieszowem podpułkownik Stanisław Miller prowadził 3 p.a.p. i 3 bryg. art. do corazto nowych świetnych sukcesów.

Oddziały swej podkomendnej artylerji potrafi zawsze w najcięższych walkach natchnąć wiarą we własne siły i wybitne męstwo.

CAW, Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.386