Ludwik TYC (nr krzyża: 7451)

Urodził się 5 II 1896 r. w Dziedzicach jako syn Jana i Jadwigi z domu Jucha.

Wykształcenie: ukończył cztery klasy szkoły ludowej w Dziedzicach i dwie klasy szkoły dokształcającej w Białej.

Pracował jako ślusarz w kopalni „Silesia” w Czechowicach, należał także do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (w drużynach polowych dwa lata).

Po wybuchu I wojny światowej, 25 sierpnia 1914 r. wyjechał z ochotnikami z Dziedzic do formującego się w Cieszynie Legionu Śląskiego, a z nim został wcielony do 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich (2 kompania „śląska” I batalionu). Uczestniczył we wszystkich kampaniach pułku. 16 VI 1916 r. został ranny pod Tumanem. Po wyleczeniu, powrócił do służby i otrzymał przydział do 8 kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym pozostał w służbie w Polskim Korpusie Posiłkowym. 16 II 1918 r. uczestniczył w przebiciu się oddziałów pułkownika Józefa Hallera na rosyjską stronę frontu, gdzie połączyły się z II Korpusem Polskim w Rosji. Tam został przydzielony do 15 Pułku Strzelców. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem 11 V 1918 r. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł i ukrywał się pod fikcyjnymi nazwiskami (m.in. Andrzej Machowski) na Ukrainie w okolicach Humania. Do Wojska Polskiego wstąpił w styczniu 1919 r. (II Batalion Strzelców w Bielsku). Zdemobilizowany został w sierpniu 1921 r.

Pracował jako ślusarz, a potem maszynista kolejowy w parowozowni w Dziedzicach. W maju 1935 r. miał zaszczyt prowadzić pociąg przewożący trumnę z ciałem marszałka Józefa Piłsudskiego z Warszawy do Krakowa. Działał w Związku Legionistów w Cieszynie, Macierzy Szkolnej Śląska Cieszyńskiego, Lidze Obrony Powietrznej Państwa oraz w kolejowym przysposobieniu wojskowym w Dziedzicach.

Zmarł 4 X 1941 r., pochowany został na cmentarzu w Dziedzicach.

Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Był żonaty, miał troje dzieci.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5888,
Pamiętnik Legionisty, Stanisław Gajdzica i in. Czechowice-Dziedzice 1997, s. 69-70,

Książnica Cieszyńska. Elektroniczny słownik biograficzny Śląska Cieszyńskiego http://www.slownik.kc-cieszyn.pl/index.php/online,591/ [dostęp: 21 VII 2018].

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 13390 z dnia 17 V 1922 r. (Dz. Pers. nr 2/1923).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Ludwika Tyca:

1. W ofensywie czerwcowej 1915 r. na Bukowinie prowadzi Tyc zastęp w bitwie pod Zadobrówką w morderczym ogniu k.m. szturmuje pozycye npl. przyczynia się do wzięcia pozycji.

2. W walkach pod Rarańczą przeprowadzał Tyc niebezpieczny wywiad placówki npl. mimo ognia zaporowego npl. km. Wyprowadza cało swój patrol.

3. W dniu 5 VII 16 r. bierze udział w kontrataku 8/3 pp Leg. Pol. na Polską Górę. Należy do garści żołnierzy, z którą wdziera się por. Małkowski. Uderza bagnetem na npla, toruje drogę kolegom. Wykonywa z dwoma żołnierzami (więcej nie było) oczyszczenie rowów łącznikowych, któremi npl. okrążał własny oddział.

4. Wyróżnia się w bitwie pod Tumanem 17 VI 16 r., gdzie na odkrytej płaszczyźnie w ogniu k.m. prowadzi zastęp.

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5888