Stanisław PAWELEC (nr krzyża: 7426)

Urodził się 5 X 1888 r. w Janiszpolu w Królestwie Polskim, był synem Anny.

Z zawodu był blacharzem. Przybył do Zagłebia Ostrawsko-Karwińskiego w poszukiwaniu pracy.

Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 r. wstąpił do Legionu Śląskiego z drużyną „Sokoła” z Polskiej Ostrawy. Z nim wcielony do 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich (2 kompania, I batalionu). Dosłużył się stopnia sierżanta. Jego dalsze losy nie są znane.

Brak informacji o rodzinie.

Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V kl. i Krzyżem Niepodległości.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.88-8294,
Buława Edward, Egzamin wobec Polski, Cieszyn 1998, s 189.

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 13390 z dnia 17 V 1922 r. (Dz. Pers. nr 2/1923).

Opis czynu w uzasadnieniu wystąpienia o nadanie Virtuti Militari dla Stanisława Pawelca:

Pawelec Stanisław podówczas plutonowy 2 kompanji (śląskiej) w b. 3 pp Legionów był zawsze jednym z najdzielniejszych podoficerów.

W walkach jakie 3 pp odbył w Karpatach odznaczył się wiele razy i dał dowody osobistej odwagi i roztropności. Szczególniej w bitwie dnia 8 i 9 listopada 1914 r. w Pasiecznej i Zielonej (pod Nadwórną), odwagą swoją i poświęceniem uratował całą kompanję od flankowego uderzenia ze strony wroga. Kompanja [… - słowo nieczytelne – przyp. S.K.] była w walce z Rosjanami osłaniając odwrót pułku. Pawelec był wysłany na skraj lasu dla osłony prawego skrzydła kompanji ze swoim patrolem. Rosjanie przesunęli lasem silne oddziały dla uderzenia z flanki. Pawelec dopuścił natarcie na blizką odległość i silnym ogniem powstrzymał wroga idącego na bagnety na flankę kompanji tak długo, aż kompanja cofnęła się na inną dogodniejszą pozycyę.

Czynem swoim uratował kompanję od niehybnego rozbicia i wielkich strat. Za wyżej wymieniony czyn oraz za wiele innych niemniej wybitnych zasłużył w pełni na powyższe odznaczenie.

CAW, Kolekcja Orderu Virtuti Militari, sygn. I.482.88-8294