Michał ZABDYR (nr krzyża: 5266)

Urodził się 5 V 1880 r. w Stryszowej w powiecie wielickim jako syn Jana, rolnika i Jadwigi z domu Szwed.

Wykształcenie: Ukończył szkołę ludową i seminarium nauczycielskie w Krakowie (matura w 1900 r.).

Pracował jako nauczyciel najpierw w rejonie Krakowa, a następnie na Śląsku Cieszyńskim w Jabłonkowie, gdzie w latach 1913-1914 był także naczelnikiem gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Po rozpoczęciu I wojny światowej, 5 VIII 1914 r. wstąpił w Krakowie do oddziałów Józefa Piłsudskiego. Służył w stopniu chorążego. Wkrótce otrzymał przydział do 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich, z którym odbył kampanię karpacką. 18 X 1914 r. awansował na podporucznika, a 15 XI 1915 r. na porucznika. Dowodził kompanią. Od maja 1915 r. przeniesiony został do 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich. 20 I 1916 r. został ranny. 16 VI 1916 r. przeniesiony został powtórnie do 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich, w którym pełnił służbę do czasu przedarcia się w lutym 1918 r. na rosyjską stronę frontu i połączenia się z II Korpusem Polskim w Rosji. Od 1 XII 1917 r. posiadał stopień kapitana. Otrzymał przydział do 16 Pułku Strzelców. Uczestniczył w bitwie z Niemcami pod Kaniowem 11 V 1918 r. Po niej znalazł się w obozie jenieckim w Brześciu nad Bugiem. Zbiegł z niewoli i pod fałszywym nazwiskiem pracował jako nauczyciel w Tarnogrodzie.

W listopadzie 1918 r. znalazł się w 3 Pułku Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht) podległej Radzie Regencyjnej. Brał udział w powstaniu wielkopolskim – był dowódcą batalionu w walkach o Inowrocław. W 1919 r. uczestniczył w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. W ostatnim okresie wojny z Rosją bolszewicką objął dowództwo 3 Pułku Piechoty Legionów (20 IX 1920 r.). Funkcję tę pełnił także po zakończeniu działań wojennych w pokojowym garnizonie tej jednostki w Jarosławiu, został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 VI 1919 r., a awans do stopnia pułkownika otrzymał ze starszeństwem z dnia 1 VII 1925 r. Dowództwo pułku zdał 2 X 1929 r. Od 1930 r. był Szefem Departamentu Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z dniem 30 VI 1934 r. przeniesiony został w stan spoczynku.

Zaginął podczas trwania II wojny światowej.

Brak informacji o rodzinie.

Wybrana bibliografia:

CAW, Kolekcja Krzyża i Medalu Niepodległości, sygn. KN 12.05.1931 r.,

Rocznik Oficerski 1923, 1924, 1928, 1932,

Cygan Wiktor Krzysztof, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917: słownik biograficzny, t. V Ś-Ż, Warszawa 2007, s. 165-166.

Order Virtuti Militari V kl. nadany dekretem Naczelnego Wodza L 11435 z dnia 21 III 1922 r. (Dz. Pers. nr 12/1922).

Wniosek o nadanie Krzyża Virtuti Militari Michałowi Zadbyrowi nie zachował się w zbiorach CAW.